ჯამბაკურ გურიელი - ორიოდე სიტყვა ქართული გალობის გავრცელების შესახებ

ხშირად გვესმის და გაზეთებშიაც ვკითხულობთ, რომ ბ.-ნმა ფ.ქორიძემ გადაიღო ნოტებზედ ქართული გალობა და სიმღერა და ავრცელებს ხალხშიო. ჩვენ, თუმცაღა გვრწამდა ეს ამბავი, მაგრამ სმენით მის მიერ გადაღებული გალობა არ მოგვესმინა. კვირას, 29 ივნისს, ს. სუფსის ეკლესიაში მოვუსმინეთ სრული წირვის გალობას, რომელმაც დიდი სიამოვნება მოჰგვარა მსმენელ საზოგადოებას. ხოროში მონაწილეობას იღებდა 15 კაცი, რომელთაც მშვენივრად, მწყობრად და შეუშლელად აღასრულეს მთელი წირვის წესი. როგორც მოგახსენეთ, გვწამდა ბ-ნ ქორიძის ღვაწლი გალობა-სიმღერის ნოტებზე გადაღების საქმეში, მაგრამ თუ ასე მშვენივრად გამოვიდოდა ჩვენი გალობა, ვერ წარმოვიდგენდით.

მე, როგორც მცოდნე ზეპირ გალობისა, გულწრფელად უნდა ვთქვა, რომ ზეპირი გალობა აგრე მწყობრად, მდიდრულად და დიდებულად ვერ გამოვა იმისათვის, რომ ნოტით გალობას ასრულებს 15 და მეტიც კაცი, რომელთა ხმები მტკიცე ჰარმონიით არის ერთმანეთთან შეერთებული; ხოლო ზეპირი გალობა სამი-ოთხი კაცისაგან ითქმის და, რა თქმა უნდა, 15 კაცის მიერ თქმულთან შედარებით მცირეა. წირვის შემდეგ ეკლესიასა და ეკლესიის გალავანში დიდი და პატარა მოდიოდა და მადლობას უცხადებდნენ ბ-ნ ქორიძეს; აგრეთვე, ულოცავდა ახალ ნასწავლ მგალობლებს. როგორც გვესმის, ს. ჯურყვეთსა და ლანჩხუთში აპირებენ ბ-ნ ქორიძის მიწვევას, რომ იქაც ასწავლოს. თუ კი ამის სურვილი აქვთ, ეს ამტკიცებს, რომ საეჭვო და საძნელო არა არის რა. ვინც თანაგრძნობით ეკიდება ქართულ გალობა-სიმღერის საქმეს, დროც ახლა არის, რომ შემთხვევით ვისარგებლოთ და სწორედ სასურველია, რომ ჩვენში ყველგან გავრცელდეს ეს სასარგებლო საქმე. ჩვენდა სამწუხაროდ, ჯერ მხოლოდ სიტყვით ვიჩენთ დიდის თანაგრძნობას და საქმით კი ვერ ვამტკიცებთ ამას. ცოტა აკლია, რომ ასეთ მოღვაწეს თავი მოსძულდეს საზოგადოებისაგან სრულიად თავის შრომის დაუჯილდოებლობისათვის, იძულებული დარჩეს საზოგადო შრომაზედ ხელი აიღოს და კერძო შრომით თავისას მოუცილებელი საჭიროების დაკმაყოფილებისათვის იზრუნოს.

ფილიმონ ქორიძის გურული გუნდი

ივერია, 1897, 6 ივლისი, კვირა, № 135, გვ. 3. 

(სტილი დაცულია)